Linki sponsorowane


Grupę mięśni klatki piersiowej

Mięśnie klatki piersiowej (musculi thoracis)

Mięśnie klatki piersiowej dzielą się na trzy grupy:

1.Mięśnie powierzchowne do których zaliczamy:

mięsień piersiowy większy(musculus pectoralis), miesień piersiowy mniejszy(musculus pectoralis minor), mięsień zębaty przedni, mięsień podobojczykowy.

a) Mięsień piersiowy większy- przyczep początkowy: mięsień ten przyczepia się do przymostkowej części obojczyka oraz przedniej powierzchni mostka i chrząstek żebrowych od pierwszego do szóstego; przyczep końcowy: biegnie w kierunku bliższego końca kości ramiennej, kończąc się krótkim ścięgnem na grzebieniu guzka większego; mięsień ten posiada 3 aktony: górny (zgina), środkowy (przywodzi) dolny(prostuje). Ruch: uniesione ramię silnie obniża, po unieruchomieniu przyczepu ramiennego działa jako pomocniczy mięsień wdechowy

b) Mięsień piersiowy mniejszy- leży pod mięśniem piersiowym większym, jego włókna przebiegają pionowo; przyczep początkowy: mięsień ten przyczepia się do przednich powierzchni żeber od trzeciego do piątego; przyczep końcowy: rozpoczyna się na wyrostku kruczym łopatki; Ruch: obniża łopatkę, a przy ustalonej unosi żebra, występuje także prokracja i retrakcja, pomocniczy wdechowy.

c) Mięsień zębaty przedni- przykrywa boczną powierzchnię klatki piersiowej; przyczep początkowy: znajduje się na żebrach od pierwszego do dziewiątego i mają kształt zębów; przyczep końcowy: znajduje się na dolnym kacie i przyśrodkowym brzegu łopatki;

Ruch: przesuwa łopatkę do przodu i obraca ją skierowując wydrążenie panewkowe ku górze, rotuje, odwiedzenie, odciąga 90/180 stopni, pomocniczy wdechowy. d) Mięsień podobojczykowy- przyczep początkowy: znajduje się na pierwszym żebrze; przyczep końcowy: koniec ¼ dalsza boczna obojczyka; Ruch: obniża obojczyk, stabilizuje staw obojczykowo-barkowy.

2.Mięśnie środkowe do nich zaliczamy mięśnie międzyżebrowe zewnętrzne, wewnętrzne i poprzeczny, mięsnie dźwigacze żeber, wypełniają przestrzenie międzyżebrowe uszczelniając jamę klatki piersiowej, w przestrzeniach międzyżebrowych, pomiędzy mięśniami przebiegają naczynia i nerwy międzyżebrowe, unerwiając mięśnie tej grupy:

a) międzyżebrowe zewnętrzne- przebiegają skośnie w kierunku dolno-zbieżnym, występują między dwoma sąsiednimi żebrami, unoszą żebra i są mięśniami wdechowymi; b) międzyżebrowe wewnętrzne- maja przebieg górnobieżny od mostka do kata żeber, ponieważ opuszczają żebra, należą do nich mięśnie wydechowe. c) międzyżebrowe poprzeczne- występują na powierzchni mostka i żeber od drugiego do szóstego, mięsnie te opuszczają żebra, pomocniczy wydechowy.

3.Mięśnie głębokie do nich z kolei zaliczamy przeponę (diaphragma), jest cienkim mięśniem, oddzielającym jamę brzuszną od jamy klatki piersiowej. Ma ona kształt kopuły, zwróconej wypukłością ku górze, sięgającej w linii mostkowej prawej do wysokości brzegu górnego V zebra , w lewej o średnio 2,5 cm niżej. Brzegi przepony są przyczepione do brzegów otworu dolnego klatki piersiowej. Zależnie od przyczepów odróżniamy w przeponie części: lędźwiową, żebrową, i mostkową.

Cześć mostkowa przepony rozpoczyna się na powierzchni tylnej wyrostka mieczykowatego. Część żebrowa bierze początek od powierzchni wewnętrznej końców żeber kostnych i chrząstek żebrowych VII-XII. Przyczepy te w kształcie zębów wchodzą miedzy przyczepy mięśnia poprzecznego brzucha. Najsilniejszą częścią jest część lędzwiowa przepony. Rozpoczyna się ona na więzadłach łukowatych oraz na kręgosłupie dwiema odnogami :prawą i lewą, crus dextrum et sinistrum. Więzadło łukowate przyśrodkowe, ligamentum arcuatum mediale, jest pasmem ścięgnistym powięzi, pokrywającej część górną mięśnia lędźwiowego większego, m. psoas major (p. ściana tylna brzucha). Przyśrodkowo łączy się ono z brzegiem bocznym odnogi przepony, przyczepiając się na powierzchni bocznej trzonu 1 lub2 kręgu lędźwiowego.

Końcem bocznym pasmo przyczepia się do powierzchni przedniej wyrostka pierwszego poprzecznego pierwszego, a czasami również drugiego kręgu lędźwiowego. Więzadło łukowate boczne, ligamentum arcuatum laterale, przerzuca się łukowato nad częścią górną mięśnia czworobocznego lędźwiowego, m. quadratus lumborum. . Końcem przyśrodkowym przyczepia się ono do powierzchni przedniej wyrostka poprzecznego 1 kręgu lędźwiowego, zaś bocznym – do końca i dolnego brzegu dwunastego żebra.

Odnogi przepony rozpoczynają się włóknami ścięgnistymi, łączącymi się więzadłem podłużnym przednim kręgosłupa, lig. Longitudinale anterius. Odnoga prawa, crus dextrum, jest szersza i dłuższa od lewej. Rozpoczyna się ona na powierzchni przedniej trzonów trzech górnych kręgów lędźwiowych i odpowiednich krążków międzykręgowych. Odnoga lewa, crus sinistrum, rozpoczyna się podobnie na dwóch kręgach lędźwiowych. Ścięgniste brzegi przyśrodkowe odnóg biegną ku przodowi i środkowi i łączą się do przodu od aorty. Tworzą one więzadło łukowate pośrodkowe, lig. Arcuatum medianum, czasami jedynie słabo zaznaczone. Więzadło to ogranicza od góry otwór, przez który z klatki piersiowej przechodzi do jamy brzusznej aorta. Nosi on nazwę rozworu aortowego, hiatus aorticus. Wyżej i nieco w lewo od tego roztworu leży rozwór przełykowy, hiatus esophageus.

Włókna części lędźwiowej przepony biegną w kierunku szczytu kopuły, stanowiącego ścięgno końcowe przepony, zwane środkiem ścięgnistym, centrum tendineum. Włókna przyśrodkowe odnogi prawej, przebiegające nad roztworem aortowym, w dalszym ciągu dążą ku środkowi po stronie lewej roztworu przełykowego. Czasami pęczek włókien odnogi lewej po skrzyżowaniu z aortą biegnie skośnie między włóknami odnogi prawej w kierunku środka ścięgnistego.

Środek ścięgnisty jest najcieńszą częścią przepony; ma kształt listka koniczyny. Płatek środkowy tego listka leży za wyrostkiem mieczykowatym, bezpośrednio pod workiem osierdziowym, którego włókna częściowo przeplatają się z włóknami środka ścięgnistego. Część prawa środka ścięgnistego jest największą, lewa najmniejszą. Nad tymi częściami leżą środkowe części płuc. Włókna środka ścięgnistego są poprzeplatane w różnych kierunkach, co nadaje tej części przepony znaczną wytrzymałość.

W przeponie znajdują się trzy duże otwory i szereg mniejszych. Wspomniany rozwór aortowy leży właściwie między przeponą i trzonem 12 kręgu piersiowego. Przez te rozwór obok aorty przebiega przewód piersiowy i czasami żyła nieparzysta, która zwykle przechodzi przez odnogę prawą . Rozwór przełykowy leży na poziomie 10 kręgu piersiowego w części mięśniowej przepony. Rozwór ten kształtu owalnego leży ku górze , do przodu i nieco w lewo od roztworu aortowego. Poza przełykiem przez rozwór ten przechodzą pnie nerwów błędnych i drobne naczynia przełyku.

Trzecim największym otworem przepony jest otwór żyły głównej ( dolnej ), foramen venae cavae. Leży on na wysokości krążka między 8 i 9 kręgiem piersiowym. Przez otwór ten przechodzi wspomniana żyła , połączona z brzegami otworu, oraz gałązki nerwu przeponowego prawego. Przez mniejsze otwory w odnogach przepony przechodzą nerwy trzewne większy i mniejszy oraz przez odnogę lewą – żyła nieparzysta krótka. Pień współczulny przechodzi z klatki piersiowej do jamy brzusznej, do tyłu od przepony, za więzadłem łukowatym przyśrodkowym. Między częścią mostkową i żebrową przepony istnieją małe szczeliny, wypełnione tkanką łączną. Przechodzi przez nie z każdej strony tętnica nabrzuszna górna, a. epigastrica superior, gałąź tętnicy piersiowej wewnętrznej, a. thoracica interna, i naczynia chłonne, biegnące z przedniej ściany jamy brzusznej. Szczelina ta może być wrotami przepukliny przeponowej.

Czasami istnieje szczelina między włóknami przepony, odchodzącymi od więzadła łukowatego bocznego i przyśrodkowego. W tych przypadkach górna tylna część nerki jest oddzielona od opłucnej przeponowej jedynie warstwą tkanki łącznej. Przepona jest mięśniem wdechowym oraz elementem tłoczni brzusznej. Włókna nerwowe ruchowe przechodzą od nerwu przeponowego, n. phrenicus, gałęzi splotu szyjnego. Włókna czuciowe odchodzą od nerwu przeponowego i pięciu czy sześciu górnych nerwów międzyżebrowych.