Linki sponsorowane


KINEZYTERAPIA W NEUROLOGII
CHOROBA PARKINSONA
STWARDNIENIE ROZSIANE

Morbus Parkinsoni PD Parkinson's Disease Choroba Parkinsona to samoistna, powoli postępująca, zwyrodnieniowa choroba ośrodkowego układu nerwowego, należąca do chorób układu pozapiramidowego.

Przyczyna – nie poznana można jedynie przypuszczać, że istotna role odgrywają : genetyczne czynniki neurotoksyny (tlenek węgla, mangan, neuroleptyki,) infekcyjne (parkinsonizm pozapalny), urazy

Trzeba odróżniać przyczynę choroby od jej mechanizmów, które są podłożem dolegliwości i objawów. Nieznana przyczyna oznacza to, że nie umiemy powiedzieć, dlaczego u danej osoby wystąpiła choroba. Mechanizmy choroby Parkinsona są stosunkowo dobrze poznane

PATOMECHANIZM Do objawów chorobowych dochodzi z powodu zmian zwyrodnieniowych komórek nerwowych w istocie czarnej , znajduje się ona w śródmózgowiu pnia mózgu (jadra podstawy). Neurony istoty czarnej wytwarzają neurotransmiter - dopamine. Konsekwencja niedoboru dopaminy (ok. 70-80%) jest zaburzenie funkcji tych neuronów, mimo pozornie tak drobnego uszkodzenia mózgu przez proces chorobowy, skutki są tak wyraźne

Jakie są najczęściej objawy rozwiniętej choroby ? Triada parkinsonowska v Sztywność pozapiramidowa v Zubożenia ruchowe (akineza, hipokineza, spowolnienie ruchowe = bradykinezja) v Rytmiczne drżenie spoczynkowe + zaburzenia odruchów postawnych

OBRAZ KLINICZNY Postawa: przodopochylenie tułowia, niestabilność postawy Chód: szurający, drobnymi kroczkami, z tendencja do unoszenia piet, spontaniczne ruchy (gestykulacja, balansowanie rękami przy chodzeniu) stają się uboższe uczuciem sztywności mięśni drżenie parkinsonowskie w początkowym okresie choroby jest dyskretne, najczęściej jednostronne twarz maskowata, brak mimiki twarzy zaburzenia równowagi, związane z utrata odruchów postawnych i przemieszczeniem środka ciężkości ciała przesunięty - u chorych z choroba Parkinsona często zdarzają się upadki niewyraźna, cicha mowa zmiana charakteru pisma (małe litery – mikrografiom) spowolniony przebieg procesów psychicznych, osłabiona pamięć, spowolnienie myślenia, zaburzenia pamięci i orientacji przestrzennej, stany splątania świadomości objawy wegetatywne: spadki ciśnienia tętniczego, ślinotok, łojotok, napadowe pocenie się, zaparcia stolca, zaburzenia potencji, zaburzenia regulacji cieplnej ciała uczucie utrudnionego oddychania

Indywidualny przebieg

Każdy pacjent choruje inaczej rozmaitość przebiegu, zwykle postępuje powoli.

Choroba ta wymaga stałego leczenia niepożądanych objawów stosowanych leków.. Jednym z najważniejszych problemów jest zespół przełączeń (często określany po angielsku "on-off"), czyli gwałtowne przejścia ze stanu względnie dobrej sprawności ruchowej ("on") w całkowite znieruchomienie ("off") i odwrotnie. Fluktuacje to określenie odnoszące się do wahań nasilenia różnych objawów. Występowanie napadów bezruchu (tzw. zamarzanie, "freezing"),

Ogólne zasady leczenia choroby Parkinsona Bardzo ważne jest aby pacjent od początku zdawał sobie sprawę, że choroba będzie mu towarzyszyć do końca życia. Plan leczenia powinien być nastawiony nie tylko na uzyskanie doraźnej poprawy sprawności ruchowej ale i na jak najdłuższe utrzymanie skuteczności leczenia. Choroba Parkinsona wymaga zajmowania się wszystkimi problemami zdrowotnymi jednocześnie. Wybór rodzaju leczenia u konkretnego pacjenta zależy od jego wieku, stopnia nasilenia choroby, jej postaci klinicznej i innych schorzeń współistniejących.

ETAPY CHOROBY v Stadium I niesprawności - Objawy tylko jednostronne, zwykle z minimalnym lub bez upośledzenia czynnościowego. v Stadium II niesprawności - Objawy obustronne lub osiowe, bez zaburzeń równowagi. v Stadium III niesprawności - Pierwsze objawy upośledzenia odruchów postawnych. Ujawnia się to jako niestabilność. Pacjent jest nieco ograniczony funkcjonalnie w zakresie codziennych czynności, ale wykazuje pewien potencjał do pracy zawodowej Fizycznie pacjenci są w stanie prowadzić niezależne życie, v Stadium IV niesprawności - W pełni rozwinięta choroba powodująca niesprawność, pacjent jest jeszcze w stanie chodzić i stać bez pomocy, ale jest to znacznie utrudnione. v Stadium V niesprawności - przywiązanie do łóżka lub wózka inwalidzkiego.

Metody kinezyterapeutyczne w walce z „parkinsonem” Ćwiczenia czynne, wspomagane, czynne z oporem Ćwiczenia relaksacyjne i rozluźniające (tonizowanie napięcia i drżenia) Ćwiczenia uruchamiające: zmiany pozycji, wstawanie – siadanie, ważny element rotacji, Postępowanie podczas „zamarzniecia” Reedukacja chodu – wykorzystanie toru przeszkód, zastosowanie Nordic Walking

Ćwiczenia oddechowe Ćwiczenia z użyciem tasm thera-band i innych przyborów Ćwiczenia według metod specjalnych (PNF, Frenkla, SI) Ćwiczenia równoważne i koordynacyjne (poprawiające stabilność postawy) Ćwiczenia korygujące postawę ciała – zwiększenie kontroli i świadomości postawy - stosowanie ćwiczeń ze szkoły pleców Ćwiczenia mm twarzy, języka, ćwiczenia logopedyczne Terapia grupowa Edukacja rodziny i pacjenta (program domowy)

Wprowadź do terapii: Techniki wzrokowej, słuchowej i dotykowej stymulacji (komend słownych, liczenia, klaskania, muzyki, luster, maszerowania i oznakowania podłogi) – techniki te dostarczają wzmocnienia czuciowego, pomagają zwiększyć świadomość i kontrole ruchu Osiągnięty efekt terapeutyczny musi być wykorzystany w codziennym życiu – ponieważ tylko tak może być utrwalony

NIE MĘCZYĆ: ↑ drżenie ↑ dyskineza ↑ szybkość wchłaniania leku

Ćwiczenia należy zaplanować w godzinach szczytu dawki lewodopy.!!!!!

Fizjoterapia ukierunkowana na: • poprawa ogólnej ruchomości • poprawa chodu: • nauka padania • poprawa równowagi i koordynacji • poprawa postawy ciała • zmniejszenie napięcia mięśniowego • ćwiczenia poprawiające mimikę twarzy • reedukacja wstawania i siadania • ćwiczenia funkcjonalne dnia codziennego • poprawa pracy rąk

STWARDNIENIE ROZSIANE

Multiple sclerosis (ang.) MS Sclerosis Multiplex (łac.) SM

Cechy charakterystyczne: Jest choroba przewlekłą, postępującą Wieloogniskowość (obecność objawów wskazuje na uszkodzenie różnych części OUN) Przebieg: rzutami (remisje – zaostrzenia), podłoże immunologiczne Objawy są różne w zależności od postaci

ETIOLOGIA Nie ustalona Prawdopodobne czynniki: zakażenie wirusowe, skłonność osobnicza, sposób odżywiania, stopień nasłonecznienia) strefa chłodna i umiarkowana Częstsze zachorowania wśród młodych (między 20 – 30 rż.), ♀

ANATOMIA PATOLOGICZNA Dochodzi do uszkodzenia oraz rozpadu osłonek mielinowych w rdzeniu i mózgu – tworzenie blizny glejowej = plaq Ogniska - plaq – występują głównie na przebiegu drogi korowo – rdzeniowej, nn wzrokowych, w pniu mózgu (moście), sznurach tylnych, móżdżku Skutek - dochodzi do zaburzeń przewodzenia, a nawet całkowitego przerwania przekazywania impulsów nerwowych.

POSTACIE KLINICZNE SM: Postać mózgowa Postać móżdżkowa Postać rdzeniowa niedowład połowiczy ataksja móżdżkowa Oczopląs poziomy niedowład spastyczny kkd napady drgawkowe mowa skandowana zaburzenia czucia głębokiego niedowład pojedynczej kończyny zaburzenia koordynacji zaburzenia czynności moczowo - płciowych objawy rzekomoopuszkowe zaburzenia równowagi afazja adiadichokineza, dysmetria, asynergia zaburzenia psychiczne

POSTĘPOWANIE – Okres zaostrzenia Maksymalne oszczędzanie Częsta zmiana pozycji ułożenowych Ćwiczenia oddechowe

POSTĘPOWANIE – Okres remisji Ćwiczenia – dobrane indywidualnie, zależnie od dominujących objawów Zalecamy: Streching Ćwiczenia w wodzie Ćwiczenia ogólnieusprawniające Ćwiczenia według metody PNF, Frenkla

ZAPAMIETAJ Dopuszczalne obciążenie i rodzaj wysiłku – według samopoczucia chorego – Nie wolno prowadzić ćwiczeń do maksymalnego zmęczenia Bez bodźców cieplnych