Linki sponsorowane


Mięśnie grzbietu dzielą się na dwie grupy: mięśnie grzbietu powierzchowne i mięśnie grzbietu głębokie. 1. Mięśnie grzbietu powierzchowne mają przyczepy na kościach obręczy barko­wej i obręczy biodrowej, na kości ramiennej, zebrach i czaszce oraz na kręgosłupie. Obustronny skurcz mięsni prostuje kręgosłup i głowę. Działanie jednostronne mięsni zgina kręgosłup lub głowę w stronę kurczących się mięsni. Część mięsni prostujących odcinek piersiowy kręgosłupa, spełnia równocześnie funkcje pomocniczych mięsni wdechowych. Mięśnie te prostując kręgosłup zwiększają wymiar pionowy jamy klatki piersiowej. W grupie mięśni grzbietu powierzchownych wyróżniamy 6 mięsni: a. Mięsień czworoboczny, zwany także kapturowym, leży najbardziej powierzchownie na tylnej powierzchni tułowia, ma kształt trapezu. Skurcz mięsni zbliża brzegi kręgowe łopatek, prostuje kręgosłup i głowę oraz wysuwa klatkę piersiowa do przodu. Część górna pojedynczego mięśnia unosi łopatkę i oboj­czyk, część środkowa przybliża łopatki do siebie, część dolna opuszcza łopatkę i obojczyk. Unerwiony przez gałąź zewnętrzną n. dodatkowego (XI) i nerwy ze splotu szyjnego ( C2-C4 ) . b. Mięsień najszerszy grzbietu jest jednym z największych mięsni ciała. Leży powierzchownie na dolnej tylnej powierzchni klatki piersiowej, ma kształt trójkąta zwróconego podstawa do krţ7oslupa, a wierzchołkiem do grzebienia guzka mniejszego kości ramiennej. Kurcząc się opuszcza, .przywodzi, prostuje i nawra­ca ramie. Przy ustalonych barkach współdziała z mięśniami wdechowymi i wy­dechowymi. Unerwiony przez n. piersiowo-grzbietowy (C6-C8). c. Mięsień równoległoboczny kurcząc się przybliża łopatki do kręgosłupa. d. Mięsień dźwigacz łopatki. Skurcz tych mięśni prostuje część szyjną kręgosłupa. Unosi łopatkę. Unerwiony przez nerw grzbietowy łopatki i nerwy ze splotu szyjnego (C2 C5). e. Mięsień zębaty tylny górny leży pod m. równoległobocznym. Unosi dolne zebra. Pomocniczy mięsień wdechowy. Unerwiony przez nn. międzyżebrowe ( Thl-Th4 ) . f. Mięsień zębaty tylny dolny. Obniża dolne żebra. Jest to pomocniczy mięsień wydechowy. Unerwiony przez nn. międzyżebrowe (Th9 Th11). 2. Mięśnie grzbietu głębokie stanowią właściwą warstwę mięśniową grzbietu. Sięga ona od miednicy do czaszki. Przebieg większości mięśni jest równoległy do kręgosłupa, niektóre biegną skośnie. Obustronny skurcz mięsni prostuje głowę i kręgosłup. Jednostronny skurcz opisywanej grupy mięśni zgina tułów w stronę kurczących się mięśni. W skład mięśni głębokich grzbietu wchodzą: ­a. Mięśnie kolcowe. b. Mięsień biodrowo-żebrowy. c. Mięsień najdłuższy. d. Mięśnie poprzeczno-kolcowe. e. Mięśnie miedzykolcowe. f. Mięśnie miedzypoprzeczne. g. Mięśnie potyliczno-kręgowe. Wszystkie wymienione wyżej mięśnie w zasadzie odgrywają główną role w utrzy­mywaniu równowagi i postawie pionowej, określamy je wiec wspólną nazwą m. prostownika grzbietu. Są unerwione przez gałęzie tylne nn. rdzeniowych. Trójkąt tętnicy kręgowej jest ograniczony przez m. prosty tylny większy głowy, m. skośny dolny głowy i m. skośny górny głowy. W trójkącie tym znajduje sie t. kręgowa, n. podpotyliczny oraz tylny łuk kręgu szczytowe­go. Trójkąt lędźwiowy dolny jest ograniczony przez m. najszerszy grzbietu i skośny brzucha zewnętrzny oraz przez grzebień kości biodrowej. Dno trójkąta stanowi m. skośny brzucha wewnętrzny. Trójkąt lędźwiowy górny jest ograniczony przez tylny brzeg m. skośnego wewnętrznego brzucha, m. krzyżowo-guziczny­-grzbietowy i m. zębaty tylny dolny. Rozcięgno m. poprzecznego brzucha tworzy dno trójkąta.